Wat leidt een muziekrecensent toch een heerlijk en gevarieerd bestaat: nu eens zit je midden in de jazz, o even later, via blues en Vlaamse pop bij een Noors Koor te belanden. Zalig toch? En al helemaal als het om een plaat gaat van een mij tot nu toe onbekend koor waarvan ik, nu ik er enig opzoekingswerk naar gedaan heb, verneem dat het al bijna vijftig jaar bestaat en al die tijd geleid wordt door dezelfde man, Per Oddvar Hildre. Meer dan 25 platen hebben ze in de loop der jaren opgenomen in uiteenlopende genres als folk, jazz, spirituals en, zoals nu, geestelijk geïnspireerde liederen. Meerdere keren mochten ze zich verheugen in nominaties voor de Noorse Spelemannsprisen en al die tijd vonden ze ook onderdak bij de beroemde Kirkelig Kulturverksted, waar muzikale duizendpoot Erik Hillestad sinds jaren aan het roer staat van een ongemeen boeiende, diverse multiculturele muzikale bijenkorf, waarin je net zo goed popzangeres Carola kan horen zoemen, als jazzman Knut Reiersrud. Het gaat bij zo iemand duidelijk alleen maar over “liefde voor muziek”.

Deze CD, met zijn nogal veelzeggende titel, kwam er niet zomaar: vanuit de vaststelling dat we in donkere tijden van pessimisme en angst leven, schreef Kirst Dahl Johansen een dozijn hymnes, waarin het koor, onder knappe pianobegeleiding van Tord Gustavsen, vertelt hoezeer de mensheid keer op keer dezelfde fouten blijft maken en tegelijk toch hoop in zich blijft dragen en probeert te vechten voor wat waar en rechtvaardig is. Dat geldt zowel voor de samenleving als geheel, als voor elk individu dat deel is van die samenleving: we overstelpen elkaar met fake news en verzinnen dreigingen om anderen tegelijk bang te maken en ze aan onze kant te krijgen. We laten ons klimaat flagrant om zeep gaan en putten ons uit in het becommentariëren van studies die zeggen dat het toch allemaal nog zal meevallen.

Daar tegenover staan vaak schuchtere, kleine tegenbewegingen van hoop en licht en het is in dat rijtje dat je de makers van deze prachtige CD moet rangschikken: ze willen hoop, troost en inspiratie bieden in de strijd van de mens om te proberen een deel van het Paradijs te heroveren. De verwijzingen naar Bijbelse verhalen zijn legio en het koor situeert zich niet toevallig in kerkse sferen: titels als “Still You Are My Lord”, “Shalom”, “When the Mother of Angels” of “Twelve Baskets” spreken voor zich. Als de mens maar een beetje goede wil aan de dag legt, komt het nog wel goed met ons bestaan op aarde.

Ik verwacht niet dat deze plaat records inzake verkoop zal breken, maar ik durf wel hardop te zeggen dat de boodschap en de manier waarop ze gebracht wordt, heel erg welkom zijn anno 2019. Daar komt nog bij dat het plezier van het zingen op zich, aan alle kanten van de plaat afspat en dat je hier een koor aan het werk hoort, dat bijzonder veelzijdig is. Kortom: niks dan goed nieuws over deze heel bijzondere plaat !

(Dani Heyvaert)